Zo alleen, zo alleen – A.K. Benedict

Ik wil uitgeverij Luitingh-Sijthoff bedanken voor dit recensie-exemplaar.

Gegevens van dit boek:

Titel: Zo alleen, zo alleen
Auteur: A.K. Benedict
Uitgeverij: Luitingh-Sijthoff
Aantal pagina´s: 352
ISBN: 9789021055190 

Korte samenvatting:

Er was eens, in een land niet ver van hier, een moordenaar geïnspireerd door sprookjes, op zoek naar bloederig vertier…
Rechercheur Lyla Rondell is bezig met de zaak van haar leven. Ze moet een reeks verbijsterende moorden onderzoeken, en haar enige aanwijzing is dat ieder geval gebaseerd lijkt te zijn op een klassiek sprookje. Ze lijken in niks op verhaaltjes voor het slapengaan en de pers vermaakt zich met wat ze de Grimm Ripper-moorden noemen.
Maar terwijl de lijken zich opstapelen, kan Lyla’s hele wereld op ieder moment instorten. Het bloedige spoor van de moordenaar loopt tot diep in haar persoonlijke leven, en wanneer Lyla wordt geconfronteerd met het feit dat alles wat ze weet fictie blijkt te zijn, zal ze heel creatief moeten worden als ze het hoofdstuk van de moorden wil afsluiten…

Wat vond ik ervan?:

Lyla komt op een plaats delict die haar direct kippenvel bezorgd. Ze gaat terug de tijd in, naar een gebeurtenis van vroeger. Al snel krijgt door de staat van de plaats delict de moordenaar de naar Grimm Ripper. Ik merk dat ik lekker in het verhaal zit en er een bepaalde drive zit om verder te lezen. Want de spanning weet de auteur door de passages heen mooi te verweven.

Echter merk ik dat na deel één het verhaal mij minder weet te pakken. Ik heb zelfs het gevoel dat het door iemand anders geschreven is, ik merk dat ik vaart verlies tijdens het lezen want de spanning weet niet meer onder mijn huid te kruipen. Het lijkt allemaal met de minuut waziger te worden, alsof het niet meer om hetzelfde gaat. En helaas, daar ben je me dan kwijt.

En bij deel drie komt het fantasy aspect zo erg naar boven dat het weer niet op de voorgaande delen lijkt. Ik vind een vleugje fantasy leuk, maar in deze werd het me steeds ongeloofwaardiger en verwarrender. Spijtig, want het idee van sprookjes vermengen in een fantasy thriller verhaal sprak me enorm aan.