Wie schrijft die blijft – Tamara Haagmans

Toen ik zag dat er een nieuw boek van Tamara uitkwam, ben ik direct gaan mailen. Want ik wist deze wil ik gaan lezen. Bedankt Uitgeverij Luitingh-Sijthoff voor dit recensie-exemplaar.

Gegevens van dit boek:

Titel: Wie schrijft die blijft
Auteur: Tamara Haagmans
Uitgever: Luitingh-Sijthoff
Aantal pagina´s: 269
ISBN: 9789021031859

Korte samenvatting:

In Wie schrijft die blijft van Tamara Haagmans volgen we Caro, een succesvolle schrijver die onder een pseudoniem schrijft en onder geen beding bekend wil worden. Naast schrijven runt ze samen met haar vader De Gulden Draeck, een idyllisch boetiekhotel met een kunstwinkeltje in ’t Gooi. Hier komen de meest rijke, eigenzinnige gasten logeren, én hier haalt Caro haar inspiratie voor haar boeken vandaan.
Na de zoveelste bestseller wil haar uitgever toch dat ze uit de schaduw stapt, maar Caro weigert dit. Dan bedenkt haar vader een slimme oplossing waar iedereen tevreden mee is. Net als alles op rolletjes lijkt te lopen, staat ineens de toekomst van het boetiekhotel op losse schroeven, en moet Caro keuzes maken. Hoeveel is haar dubbelleven haar waard?

Wat vond ik ervan?:

In deze roman kijken we mee met Caro en haar vader. Samen runnen zij een hotel met daarin een kunstwinkeltje. Dit hotel staat in ´t Gooi, de perfecte inspiratieplek voor Caro die onder een pseudoniem boeken schrijft. Zij wil het liefst niet in de spotlight staan. Wanneer haar uitgever dan vindt dat ze toch uit die schaduw moet stappen weet haar vader wel iets hoe hij dit kan oplossen. Wanneer iedereen tevreden is met deze oplossing komen er toch wel scheurtjes in het geheel en dit maakt dat Caro keuzes moet maken.

Een roman van Haagmans die zich weer lekker laat weglezen. Onderliggend het verleden van Caro waar we af en toe een stukje van mee krijgen. Dit verleden heeft Caro getekend, niet alleen figuurlijk maar ook letterlijk. En dat maakt dat ze liever in de schaduw blijft staan en op die manier toch aan haar verhalen kan werken zodat haar fans deze kunnen blijven lezen. Wanneer journalist Jesse dan een onderbuik gevoel krijgt en hierdoor op onderzoek uit gaat komen er barsten in de pantser van Caro.

Haagmans weet in deze roman de niet zo leuke thema´s te verwerken op een manier dat ze niet te zwaar zijn. Zeker ik wil het feit dat Caro gepest is niet bagatelliseren, want ik weet als geen ander hoe het voelt om als de pispaal bekend te staan. Met een soort van luchtigheid weet ze het te verpakken. Het is voor het eerst dat ik mijn naam als niet prettig ervaar, want een van de pesters heet Ramona.

Het leven van vader en dochter laat zich lekker weglezen. Caro regelt het allemaal wel in het hotel en daar waar het niet lukt staat haar vader voor haar klaar. Dit doet hij met alles. Altijd met de beste bedoeling, alleen loopt het niet altijd zoals het zou moeten lopen. Maar gelukkig hebben ze elkaar.
De stukjes over het winkeltje van Caro met haar fairtrade spullen vond ik een leuke toevoeging. En dan vooral mevrouw Dekker. Ik kan me een goed beeld van haar en haar deftige knikje maken. Dankjewel Tamara, je hebt het weer geflikt, ik heb genoten!