De evenwichtskunstenaar – Femke Krijger

´Hoe ik leer waarnemen nu ik doof en blind word´, alleen deze tekst op de cover van dit boek zorgde ervoor dat ik het wilde lezen. Ik wil Uitgeverij Ten Have bedanken voor het recensie-exemplaaar.

Gegevens van dit boek:

Titel: De evenwichtskunstenaar
Auteur: Femke Krijger
Uitgever: Ten Have
Aantal pagina´s: 263
ISBN: 9789025910655

Korte samenvatting:

Femke Krijger heeft het syndroom van Usher. Door deze progressieve ziekte verliest ze haar zicht en gehoor – en daarmee het leven zoals ze dat kent, als jurist, moeder en echtgenote. Beeldend, eerlijk en met humor beschrijft Krijger het proces van rouw en revalidatie dat hierop volgt.

Maar ze gaat verder. Na een gitzwarte periode van toenemende beperkingen leert Krijger haar andere zintuigen versterken. Vanuit een diep verlangen het leven ten volle te leven ontdekt ze een manier van waarnemen waarin ze meer verbonden is met de wereld dan ooit.

Wat vond ik ervan?:

Voordat dit boek mij onder ogen kwam had ik nog niet eerder gehoord van het Usher syndroom. Ik werd door de tekst op de cover gegrepen en wilde meer te weten komen over het syndroom maar ook over hoe Femke hiermee leert leven. Femke is een krachtige vrouw, werkt als jurist en is altijd bezig. Op jonge leeftijd krijgt ze al te horen dat ze dit syndroom heeft en dat met de tijd haar zicht en gehoor zal verdwijnen. In eerste instantie wil ze er niet teveel van weten en knalt ze door. Wanneer ze merkt dat ze beperkt wordt in haar doen en laten geraakt ze in een zwart gat. Ze leert haar andere zintuigen te versterken.

We lezen dit verhaal vanuit het oogpunt van Femke. Ze neemt ons mee naar het moment waarop ze haar diagnose krijgt waar ze op dat moment nog een beetje laconiek over is. Daarna neemt ze ons mee naar het pad dat ze bewandeld in haar leven. Van haar studie tot naar haar huwelijk en de geboorte van haar kind.

Dit verhaal weet me te raken. Femke neemt ons mee in haar leven. De obstakels die ze voor haar voeten krijgt en waarmee ze moet leren dealen. Ze neemt ons mee in de achtbaan die ze ervaart met de bijbehorende emoties. Ze weet het voor mijn gevoel op een nuchtere toon neer te zetten in dit verhaal, maar wel op een manier die binnen komt bij mij als lezer. Je ervaart alles vanuit het oogpunt van Femke, dus op het moment dat ze dingen anders gaat waarnemen neemt ze je hierin mee.

Dit boek is een mooie inkijk in het leven van Femke en haar emotionele gevecht met dit syndroom. Als je van non-fictie boek houdt dan is dit zeker een verhaal dat je moet lezen.