Hoe verzin je het? – Renée Olsthoorn

Toen ik zag dat er een nieuw verhaal uitkwam van Renée wist ik, deze wil ik graag lezen. Deze roman is uitgekomen bij AprilBooks. Ik wil ze bedanken voor het recensie-exemplaar.

Gegevens van dit boek:

Titel: Hoe verzin je het?
Auteur: Renée Olsthoorn
Uitgever: AprilBooks
Aantal pagina´s: 280
ISBN: 9789493297852

Korte samenvatting:

Daantje van Duinen is de Amsterdamse Zuidas zat. Als junior associate bij een groot advocatenkantoor voelt ze zich uitgebuit door haar werkgever, en in de liefde wil het al helemaal niet vlotten. Ze besluit het roer om te gooien en haalt haar moeder Iris, die sinds een halfjaar weduwe is, over om samen een wijn- en kaaswinkel in Frankrijk te beginnen. Geen gewone wijn- en kaaswinkel, maar een in Nederlandse wijn en kaas gespecialiseerde winkel. Gekkenwerk, vindt iedereen, alsof Frankrijk zelf niet over meer dan voldoende kaassoorten beschikt. En Nederlandse wijnen die moeten concurreren met de Franse? Ondenkbaar!
Maar Daantje is vastbesloten en ze vertrekken. Eenmaal in Frankrijk is er veel werk aan de winkel – letterlijk, want het pand dat Daantje in hartje Troyes heeft gekocht, moet van top tot teen gerenoveerd worden. Daarvoor nemen ze het lokale klusbedrijf Alain Brique et fils in de arm. Terwijl vader Alain en zoon Olivier het pand opknappen, bloeit er iets op tussen hen en de Nederlandse vrouwen. Een pand restaureren blijkt echter veel makkelijker dan een gebroken hart of een bittere kijk op de liefde herstellen.

Wat vond ik ervan?:

Daantje gooit haar leven helemaal op z´n kop. Zij werkt momenteel als advocate in een kantoor maar heeft zich een pand gekocht in Frankrijk om daar een kaas- en wijnwinkel te beginnen. Ze is razend enthousiast over haar komende avontuur. Ze vraagt haar moeder of ze met haar mee wilt gaan en dit avontuur samen aan te gaan. Iris, de moeder van Daantje, is weduwe. Ze heeft niet heel veel meer wat haar aan Nederland bindt. Ze mist haar Gijs zo enorm, hij was haar zielsverwant. Maar na het zien van haar dochters enthousiasme neemt ze uitdaging met beide handen aan.

Onderstaande stukje vond ik mooi verwoord door Olsthoorn. Hierin probeert Daantje haar moeder over te halen.

‘Ik begrijp je heel goed, mama, maar fijne herinneringen zijn niet per se aan een plek gebonden, zitten niet per se in bakstenen. Herinneringen blijven voor altijd bij je, in je hoofd en in dingen die je mee kunt nemen.’

De dames hebben een vader en zoon als aannemers aangenomen om het pand klaar te maken. Laat deze Fransen nu ook nog eens mooie mannen zijn. Dus dat alleen is al een pluspunt. Het viertal klikt goed met elkaar en al snel merk je als lezer dat er een bepaalde chemie is. Maar de mannen hebben iets meegemaakt waardoor ze zichzelf niet helemaal durven te geven en dit zorgt voor een soort van kat en muis spelletje tussen ze. Dit is als lezer leuk om te lezen. Want je voelt de chemie van de pagina´s afspatten maar de mannen hebben toch een terug getrokken houding wanneer het te dicht bij komt.

De vriendinnen van Daantje zorgen voor een extraatje in het verhaal. Zij komen helpen tijdens het verven van de winkel en het woongedeelte en genieten in die paar dagen ook van het leven in Frankrijk. Met het nodige lekkere eten, wijntjes en mannen.

Deze feelgood zit vol met liefde, vriendschappen, doorzettingsvermogen en humor. Dat laatste weet Olsthoorn leuk in het verhaal te weven. Ik heb enorm genoten van dit verhaal vol enthousiasme over een plan dat in de kinderschoenen stond en waaraan gewerkt wordt om er een succes van te maken.