Wind in de zeilen – Trish Doller

Toen ik deze cover zag heb ik direct naar AprilBooks gemaild of ik het boek mocht lezen voor ze. Ik wil ze dan ook bedanken voor het recensie-exemplaar.

Gegevens van dit boek:

Titel: Wind in de zeilen
Auteur: Trish Doller
Uitgever: AprilBooks
Aantal pagina’s: 350
ISBN: 9789493297463

Korte samenvatting:

Hoe leef je verder na de zelfgekozen dood van je geliefde?

Sinds het verlies van haar verloofde is Anna lamgeslagen door verdriet – totdat er een herinnering op haar telefoon verschijnt over een reis die zij en Ben samen zouden maken. Anna besluit impulsief om de zee op te gaan met hun zeilboot, en zo in haar eentje de reis te maken.

Maar na een woelige nacht beseft ze dat ze het niet alleen kan. Ze huurt professioneel zeiler Keane in om haar te helpen. Net als Anna worstelt Keane met de realiteit van een totaal andere toekomst dan hij had gepland. Anna en Keane moeten allebei ontdekken dat het nooit te laat is om een nieuwe koers te varen.

Deze aangrijpende roman van Trish Doller neemt je mee op een fysieke en emotionele reis door de Caraïben en door een dubbel rouwproces.

Wat vond ik ervan?:

Anna is verscheurd door verdriet, haar verloofde Ben heeft tien maanden geleden een einde aan zijn leven gemaakt. Een herinnering op haar telefoon zorgt er voor dat ze impulsief de reis gaat maken die ze eigenlijk samen met Ben zou gaan maken op zijn zeilboot.
Na een nacht waar ze niet trots op is huurt ze een professioneel zeiler in. Ze kan het direct goed met Keane vinden. Keane heeft het ook niet altijd makkelijk gehad en had een andere toekomst voor zich willen hebben maar helaas moet hij het nu nemen zoals het komt. Zowel Anna als Keane moeten ontdekken we ze nu echt zijn en een eventuele nieuwe koers durven te gaan bevaren.

In het begin had ik moeite om een binding te krijgen met het verhaal. Voor mijn gevoel kwam het niet echt bij me binnen en dan merk ik dat ik sneller afgeleid ben tijdens het lezen. Terwijl ik de personages van Anna en Keane wel heel prettig vond. Beide hebben ze een eigen trauma waar ze hun weg in moeten vinden. En dit gaan ze gaandeweg het verhaal ook aan.
Tijdens hun oversteek komen ze verschillende mensen tegen waar ze met open armen worden ontvangen om even aan land te komen en te genieten.

Het liefdesverhaal komt voor mij wat laat opgang. Zeker door het trauma dat er is is dat ook logisch. Maar ik mis tussen alle zeiltermen in toch wel een beetje diepgang.