Alleen thuis – Carlie van Tongeren

Ik heb al eerder werk van deze auteur gelezen. Dus toen ik zag dat er weer een verhaal van haar kwam heb ik een mail gestuurd naar de uitgever. Ik wil Blossom Books bedanken voor het recensie-exemplaar.

Gegevens van dit boek:

Titel: Alleen thuis
Auteur: Carlie van Tongeren
Uitgever: Blossom Books
Aantal pagina´s: 298
ISBN: 9789463495219

Korte samenvatting:

Juna is vijftien als ze geplaatst wordt in Gezinshuis Boskant. Samen met haar broertje Sylvester trekt ze in bij gezinshuisouders Hanna en James, hun zoon Lennon en andere uit huis geplaatste jongeren. Juna is boos op iedereen: op haar moeder, op Stiefvader Nr. 123, op haar vader, op hulpverleners, op die loser van een Lennon – maar niet op haar broertje, hij betekent alles voor haar.

Lennon heeft het helemaal gehad met die ‘Probleemgevallen’ die zijn ouders zomaar in huis hebben genomen. Zeker met die irritante Juna en al haar drama. Hoe moet hij nu rustig leren voor zijn eindexamen en die basketbalbeurs binnenslepen waar hij al zolang voor traint? Hij kan niet wachten om zijn rijbewijs te halen en lekker in zijn eentje te gaan roadtrippen, weg van al dat gezeik. Maar dan gebeurt er iets waardoor Juna en hij elkaar toch nodig hebben.

Wat vond ik ervan?:

De voorkant laat ons twee personen zien en gaandeweg het verhaal kan ik me erin vinden dat de meid Juna is en de jongen Lennon. Beide staan ze een beetje in hun eigen wereld en dat gevoel krijg ik gaandeweg het verhaal steeds meer.

Juna leeft voor haar broertje. Als alles voor hem maar goed is, als hij maar gelukkig is. Zij is zijn rots. Maar wanneer het bij het het gezin waar Juna en haar broertje Syl geplaatst zijn toch mis gaat met Syl, gaat hij naar een andere groep. Dit tot groot verdriet en met boosheid van Juna. De emoties die Juna voelt weet de auteur goed neer te zetten. Ik kon me heel goed inleven door de woorden die me gegeven werden.

Lennon vindt het maar niks. Zijn ouders bedenken dat ze een opvang zullen worden voor probleemjongeren. Er komen vier jongeren met ieder hun eigen rugzak bij het gezin wonen. Ineens komen er ook huisdieren, want dat lijkt er allemaal bij te horen. De dwarsheid van Lennon zijn gedachtes maken dat ik me heel goed kon vinden in wat hij er nu precies van vond. Ook hierin vind ik weer dat de auteur het treffend weet te brengen.

Gaandeweg het verhaal, vertelt vanuit de perspectieven van Juna en Lennon leren we beide hoofdpersonages goed kennen. Her en der krijgen we ook wat informatie van de andere personages en hun struggles, maar vooralsnog ligt de nadruk op Juna en Lennon. Hun groei, emoties en gevoelens komen aan bod. Waar ze tegenaan lopen en waar ze hulp bij nodig hebben.
Tussen de passages van Juna en Lennon krijgen we ook brieven te lezen van de andere ‘probleemkinderen´ die in huis wonen. Hierdoor krijg je een beetje een zicht op wat hun overkomen is en hoe ze dit gevormd heeft.

Je merkt tijdens het lezen heel goed dat Carlie weet waar ze over schrijft, dat er met zorg informatie gewonnen is bij instanties en mensen. Het voelt echt en niet gemaakt. En dat is zeker een reden waarom het boek zo vlot leest. Maar ook de fijne schrijfstijl weet mij iedere keer weer te raken. Zware gebeurtenissen krijgen een soort laagje waardoor het anders binnenkomt. En dat vind ik echt een magisch iets. Zoals je kunt lezen is dit boek me enorm goed bevallen. En ik kijk uit naar weer een nieuw werk.