De geruite meisjes – Alexa Hennig von Lange

Toen ik de flaptekst van ‘De geruite meisjes´ las was ik direct nieuwsgierig. Ik wil Uitgeverij A.W.Bruna bedanken voor het recensie-exemplaar.

Gegevens van dit boek:

Titel: De geruite meisjes
Auteur: Alexa Hennig Von Lange
Uitgever: A.W.Bruna
Aantal pagina´s: 416
ISBN: 9789400517318

Korte samenvatting:

Voor de 91-jarige Klara, die blind is en haar huis niet meer zelf uit kan, wordt de wereld steeds kleiner. Ze realiseert zich dat de tijd dringt om iets met het verleden te doen dat ze altijd angstvallig voor haar familie verborgen heeft gehouden: haar band met de nazi’s en haar geadopteerde Joodse dochter Tolla. Als jonge vrouw kreeg Klara de leiding over het kindertehuis Oranienbaum, maar om de toekomst van de meisjes daar te redden, had ze de steun van de nazi’s nodig. Die steun kwam echter met een hoge morele prijs. Zeker als blijkt dat Tolla van Joodse komaf is…

Wat vond ik ervan?:

De geruite meisjes is een historische roman over een vrouwelijk hoofdpersonage dat nu haar einde nadert. Zij wil alles wat zij heeft meegemaakt met haar familie en vrienden delen. Dit doet zij door middel van het inspreken van cassettes.
Ze neemt ons mee terug in de tijd en beetje bij beetje krijgen we meer te weten over haar leven als leidinggevende in een kindertehuis. Ze moest zich steeds meer gaan houden aan de regels die de nazi’s hanteerde. Ik vond Klara een sterk personage. Er was niets wat haar ook maar gebukt liet gaan door alle regels waar zij zich aan moest gaan houden.

Ook lezen we hoe ze haar Gustav leert kennen en hoe deze twee beetje bij beetje elkaar het hof maken. Vanaf de eerste ontmoeting is deze man Klara bijgebleven en ze hebben uiteindelijk samen een mooi leven gehad.

Deze roman is gebaseerd op de memoires van de grootmoeder van de auteur. En ik vind dat de auteur de emoties, de kracht en de strijd goed weet neer te zetten met woorden. Je hangt zowat aan haar lippen om meer te weten te komen over haar tijd.

Het boek heeft een open einde. Er is een deel over een tienjarig meisje dat dan ook open blijft en dat voelt voor mij niet bevredigend. Ik had graag geweten hoe het met haar afgelopen was, dat ik hier nu geen antwoord op heb is wel een domper.