De speelgoedman – Heleen van den Hoven

• 

Ik zag dat er bij De Crime Compagnie een nieuwe thriller uitkwam. Ik was zo gefascineerd door de cover dat ik wist dit boek wil ik lezen. Ik wil de uitgever dan ook bedanken voor het recensie-exemplaar van ‘De speelgoedman’ van Heleen van den Hoven.

Gegevens van dit boek:

Titel: De speelgoedman
Auteur: Heleen van den Hoven
Uitgever: De Crime Compagnie
Aantal pagina’s paperback: 440
ISBN: 9789461094490

Auteur:

Met ‘het CARPA Complot’ makte Heleen van den Hoven (1959) in 2019 haar thrillerdebuut bij De Crime Compagnie. Het boek kreeg lovende recensies en NBD Biblion noemt haar ‘de Jan Terlouw voor volwassenen’.

Korte Samenvatting:

Fee Kastelijn vindt Dubbelman aardig, sinds hij haar als enige van haar collega’s voor haar opkwam toen pikante foto’s op Facebook verschenen. Maar terwijl ze toenadering zoekt, lijkt hij te veranderen. Heeft hij een jeugdtrauma, maar waardoor dan? 

Inigo’s nachtmerries beginnen wanneer hij op een dag voor een huis staat, dat hij meent te herkennen. Hij imoet in de war zijn, want hij heeft nooit in Amsterdam gewoond. Hij begint te slaapwandelen en doet dingen die hij naderhand vergeten is. Er ontstaan problemen op het werk. Dan gebeuren er dingen die zijn geloof in zichzelf aan het wankelen brengen. 

Wie is Inigo Dubbelman eigenlijk? De vraag gooit hun levens overhoop. Het antwoord is dodelijk.

Wat vond ik ervan?:

Toen ik begon met lezen vond ik sommige stukken zo verwarrend dat ik me er echt even voor heb moeten zetten om me erdoorheen te worstelen. Maar toen ik daar eenmaal doorheen was kon ik niet meer stoppen met lezen.

Je leest vanuit twee perspectieven, Fee en Inigo. Je krijgt op deze manier vanuit beide informatie waardoor het een compleet verhaal wordt. Ze werken beide bij hetzelfde bedrijf.

Inigo is een iets wat stille man. Hij is zelfs mysterieus te noemen waardoor je als lezer geïntrigeerd wordt door zijn personage. Hij heeft zelf vragen over zijn verleden en duikt hierin.
In de hoofdstukken van Inigo maak je ook tijdsprongen, maar deze zijn allen duidelijk aangegeven waardoor het niet verwarrend wordt.

Fee is een prettig personage. Lekker optimistisch! Maar wanneer haar ex Kevin pikante foto’s op het net zet voelt ze zich niet meer prettig. Fee richt haar verhaal op naar haar zus Sabine. In een soort van dagboek vorm.

De schrijfstijl heb ik uiteindelijk als prettig ervaren. Toen ik eenmaal in het verhaal zat, kwamen de woorden beeldend op mij over. De hoofdstukken zijn kort. Waardoor er een lekkere vaart in het verhaal zit.

Tegen het einde kon ik al raden hoe het in elkaar stak. Maar dit mocht de pret niet drukken.