Noem geen namen – Astrid Sy

Gegevens van dit boek:

Titel: noem geen namen
Auteur: Astrid Sy
Uitgever: Luitingh-Sijthoff
Aantal pagina’s: 512
ISBN: 9789024592630

Korte samenvatting:

Rosie is kinderverzorgster en woont bij haar ouders in Amsterdam-Oost, een levendige Joodse buurt. Kaat studeert rechten en is lid van het Amsterdamse studentencorps. Wanneer de oorlog uitbreekt, moet Rosie een moeilijke keuze maken: blijft ze bij haar ouders of gaat ze de kinderen van opgepakte Joden helpen? Kaat komt in aanraking met een studentengroep die zich het Utrechts Kindercomité noemt. Daar leert ze Josephine kennen. Rosie, Kaat en Josephine raken betrokken bij het smokkelen van Joodse kinderen. Wat volgt is een lange, gevaarlijke weg die begint bij een crèche aan de Plantage Middenlaan in Amsterdam.

Wat vond ik ervan?:

Dat ik graag boeken lees waar de Tweede Wereldoorlog een rol in speelt dat is niet onbekend. Op de een of andere manier weet deze tijd mij tefascineren en het liefst lees ik alles wat met dit thema voorbij komt.

Dit nieuwe boek van Astird Sy is daar geen uitzondering op. Wat een verrassing was het toen het boek op de mat viel. Een mooie dikke hardcover uitvoering.

We lezen dit verhaal vanuit drie moedige jonge vrouwen. Zij redden met gevaar voor eigen leven Joodse kinderen. De hoofdpersonages in dit boek zijn Rosie, Kaat en Anne. Rosie werkt als kinderverzorgster en Kaat en Anne zetten zich in voor verschillende studentenverzetsgroepen.

Rosie werkt in de crèche, deze ligt tegenover de Hollandsche Schouwburg. In de schouwburg worden de Joden bij elkaar gehouden die op transport gaan. Van deze mensen worden de kleintjes ondergebracht in de crèche. Hier wordt het kleine grut verzorgt en gevoed totdat zij met hun ouders mee op reis gaan. Echter heeft de directrice van de crèche samen met een medewerker van de Joodsche Raad een plan opgezet om zoveel mogelijk kinderen te redden van deze reis.

Kaat en Anne werken ook mee aan dit plan. Zij zijn het die de kroost  komen ophalen, met nog meerdere mensen uit de verzetsgroepen. En samen zorgen zij ervoor dat ze opgevangen worden onder een andere naam bij gezinnen. Alles wat hieraan vooraf gaat krijgen we allemaal te lezen. Wat ervoor zorgt dat je een geheel beeld krijgt over hoe het allemaal gegaan is tijdens deze periode.

Voor- en achterin het boek zijn foto’s weergegeven. Zo krijgen we een beeld bij de vrouwen die Astrid Sy heeft gebruikt voor de jonge vrouwen in dit verhaal. Astrid geeft in het nawoord aan dat er sommige ervaringen zijn gebruikt maar dat ook het een en ander fictie is. Achterin het boek staat een namenlijst hierdoor zag ik pas echt goed uit hoeveel mensen deze groep is samengesteld. Maar ook vind ik de woordenlijst achterin prettig, sommige woorden kon ik niet goed thuisbrengen. Door deze lijst begreep ik ze.

Waar het boek in zijn algemeen laat zien aan ons lezers hoe hard het leven was tijdens de Tweede Wereldoorlog maken we ook de ‘normale’ dingen mee die jonge vrouwen meemaken tijdens hun leven. Zo worden twee van de drie vrouwen verliefd. De chemie tussen de personages zorgt voor wat luchtigheid in het toch wel heftige verhaal. Nog steeds ben ik als Nederlandse verbijsterd wat er in deze heftige tijd allemaal gebeurd is in Nederland en hoe de mensen hieronder geleden hebben. En

ik denk dat wij zelfs nu niet half zoveel weten over wat zij mee hebben moeten maken in hun leven.

Astrid Sy weet goed de verschillende emoties in dit verhaal weer te geven. Van de spannende veranderingen om dingen te plannen tot het daadwerkelijk uitvoeren van het redden van de Joodse kinderen. Maar ook het verdriet dat de jonge vrouwen voelen gaat je als lezer niet in de koude kleren zitten. Dit boek heb ik in twee dagen verslonden, iedere vrije minuut benut.Ik wilde heel graag weten hoe deze drie vrouwen de oorlog overleefden. De rauwheid van de laatste pagina’s heeft me met een brok in mijn keel laten lezen. Ja, de oorlog is voorbij, maar de oorlog blijft in de overlevenden zitten. En dit is in deze laatste bladzijdes goed voelbaar.