De tovenaar in mijn schuur – Simon Franaby

Ik mocht samen met Britt een fantasy verhaal lezen. Wij willen Uitgeverij Billy Bones bedanken voor het recensie-exemplaar.

Gegevens van dit boek:

Titel: De tovenaar in mijn schuur
Auteur: Simon Farnaby
Uitgever: Billy Bones
Aantal pagina’s: 382
ISBN: 9789030507901

Korte samenvatting:

’s Werelds grootste middeleeuwse tovenaar Merdijn wordt wegens slecht gedrag verbannen naar de 21e eeuw. Hij staat op het punt een hele hoop problemen te veroorzaken voor Rose, een twaalfjarig meisje dat haar gebroken familie probeert te herenigen. Wanneer Rose en Merdijn elkaar tegen het lijf lopen, besluit zij hem te helpen met het ontdekken van de wonderen van de moderne wereld – zo leert ze hem dat een toilet geen wastafel is en je er NIET je gezicht in moet wassen – in ruil voor Merdijns magie om haar familie bij elkaar te krijgen. Nu hoeven ze hem alleen maar in de schuur te verstoppen zonder dat Rose’s moeder het merkt, Merdijns magische staf op te sporen en een manier te vinden om Merdijn terug te sturen door de tijd naar de donkere middeleeuwen. Wat zou er mis kunnen gaan..?

Wat vonden wij ervan?:

De cover van dit boek spreekt ons enorm aan. De tovenaar voorop oogt wat mysterieus en het meisje ondeugend. We weten niet hoe snel we op de bank moeten gaan zitten om te starten in dit verhaal.

We lezen dit verhaal vanuit een kinderlijke insteek. We worden spelenderwijs weer wat wijzer van de dingen die ons allemaal uitgelegd worden in dit boek. Merdijn wordt gestraft voor zijn slechte gedrag. Hierdoor belandt hij in de 21ste eeuw. Dit zorgt voor veel grappige momenten wanneer hij voor zijn doen allemaal gekke dingen voorbij ziet komen. Want wat is een toilet? En een telefoon? Wat een gekkigheden allemaal.
Het verhaal wordt ons grappig gegeven en er zit een lekkere flow in waardoor je door wilt lezen, want we willen weten wat die gekke Merdijn zich allemaal op de hals haalt.

Echter heb ik ook een puntje van kritiek, de manier van spreken van Merdijn staat me niet aan. Ik ga me gaandeweg het verhaal er steeds meer aan storen. Britt blijft maar aangeven dat het niet klopt wat er staat, maar ik leg haar lachend uit dat het gewoon de manier van spreken van deze magiër is en het dus niet verkeerd is. Ondanks dit kleine puntje van kritiek hebben we enorm gelachen om de capriolen van Merdijn maar ook zeker van de groeiende vriendschap van Rose en hem.