Levenspijn – Ellen Gielkens

Ik kwam via via in contact met Ellen Gielkens. Ze vroeg mij of ik haar boek wilde lezen. Na het zien van de cover, die ik op zich al een plaatje vind, en het lezen van de flaptekst was ik nieuwsgierig. Ik wil Ellen dan ook bedanken voor het recensie-exemplaar.

Gegevens van het boek:

Titel: Levenspijn
Auteur: Ellen Gielkens
Aantal pagina’s paperback: 216
ISBN: 9789081091275

Auteur:

Ellen Gielkens (1983) studeerde neuropsychologie aan de Universiteit van Maastricht. Ze is werkzaam als GZ-psycholoog, waar ze inspiratie opdoet voor het schrijven. Ze schrijft sinds enkele jaren korte verhalen, gedichten en nu haar eerste roman. Van haar hand verschenen eerder een kort verhaal in de verhalenbundel ‘ Stel je voor dat’ (2016) en een gedichtenbundel ‘Lief klein wondertje’ (2017).

Korte samenvatting:

De levens van Adrie en Anna kruisen elkaar in dit verhaal. Anna die in een psychiatrische instelling altijd met grote motivatie en inzet gewerkt heeft en zich gelukkig gevoeld heeft met dit werk, haar man Rutger en haar dochter Pia. Adrie die altijd tegen de demonen uit zijn verleden heeft moeten vechten en nu geconfronteerd wordt met een dramatische gebeurtenis Beiden lijken in dit verhaal op een erg cruciaal moment in hun leven gekomen. Maar op welke wijze beïnvloeden zij elkaar, met hun zo verschillend lijkende achtergrond.

Wat vond ik ervan?:

De cover blijft iets waar ik naar kan blijven kijken. Ik vind hem sober en fascinerend tegelijk. Wat mij direct opvalt wanneer ik het boek in mijn handen heb is het voor mij onbekende formaat. Het voelt groots en niet zoals een ‘normale’ paperback.

We lezen de hoofdstukken in het verhaal vanuit twee perspectieven namelijk, Adrie en Anna. Anna woont samen met man Rutger en ze hebben een dochter Pia. Adrie is alleen en vecht tegen de demonen uit zijn verleden. Wanneer er voor Adrie iets traumatisch gebeurd beland hij in de kliniek waar Anna werkt.

Ik merk dat ik me door de zware hoofdstukken van Adrie moet heen worstelen. Hij is geen makkelijk man en laat niet het achterste van zijn tong zien. Hij weet een ieder om zijn vinger te winden. Anna doet haar werk met plezier maar merkt dat ze steeds meer moeite heeft met dingen in perspectief zien. Ze heeft zelf ook het nodige meegemaakt en raakt hierdoor een stukje van zichzelf kwijt tijdens dit verhaal.

Op het laatste van het boek vallen verschillende puzzelstukjes in elkaar. Grappig om te lezen hoe dan onbekende ineens toch bekende kunnen zijn. Hoe deze draadjes allemaal met elkaar verbonden zijn.

Ik heb wel als minpunt dat ik me geïrriteerd heb aan het verschil van opmaak. Het ene hoofdstuk wordt me regel voor regel gegeven. En bij het andere hoofdstuk wordt de gehele tekst achterelkaar gezet.

Al met al vind ik het zeker een verhaal dat gelezen mag worden. Er worden verschillende facetten belicht. De gezondheidszorg staat vooraan. We krijgen als het ware een kijkje in ‘hun keuken’. Maar ook vriendschappen, puberdochter, relaties en verdriet komen aan bod.