Nooit heb ik ooit – Joshilyn Jackson

Ik mocht voor Uitgeverij Nieuw Amsterdam en de Perfecte Buren ‘Nooit heb ik ooit’ van Joshilyn Jackson lezen. Ik wil ze beide bedanken.

Gegevens van dit boek:

Titel: Nooit heb ik ooit
Auteur: Joshilyn Jackson
Uitgever: Nieuw Amsterdam
Aantal pagina’s paperback: 310
ISBN: 9789046826331

Auteur:

Joshilyn Jackson is een Amerikaanse auteur, geboren op 27 februari 1968 in Fort Walton Beach, Florida. Ze studeerde in 1986 af aan de Booker T. Washington High School in Pensacola, Florida.

Korte samenvatting:

Het begint als een spel op een avond bij de leesclub. Nooit heb ik ooit… iets heel ergs gedaan. Maar Amy heeft wél iets heel ergs gedaan. En Roux, de charmante nieuwkomer in de wijk waar Amy woont, weet precies wat dat is.

Roux belooft dat ze haar met rust zal laten als Amy volgens haar regels speelt. Maar Amy is niet bereid om alles te verliezen. Ze zal terugvechten, en in dit razend spannende kat-en-muisspel kan maar één iemand winnen.

Wat vond ik ervan?:

Je begint in dit boek te lezen over de jonge Amy. Zij is mollig en komt niet echt mee met haar leeftijdsgenoten op school. Ook thuis is er een strijd omdat moeder vindt dat Amy te zwaar is. Gelukkig vind ze in Tig een vriend. En samen brengen ze menig uur door en genieten van hun tijd samen. Op een avond drinken ze alcohol en roken ze een joint en overkomt ze iets wat hen de rest van hun leven zal achtervolgen.

Jaren later maak je kennis met de volwassen Amy. Zij heeft samen met een vriendinnengroep eens in de zoveel tijden een boekenclub. Ze bespreken dan onder het genot van een glaasje het opgegeven boek. Dit verloopt altijd zonder slag of stoot.
Totdat op een avond Roux voor de deur staat. Zij is nieuw in de wijk en neemt letterlijk de hele boekenavond over. Dit met ongenoegen van Charlotte, Amy’s beste vriendin.
De avond eindigt met een paar vrouwen in een spelletje nooit heb ik ooit. Amy heeft dit spelletje in handen en er komen wat geheimen naar boven.  Roux heeft het op een gegeven moment duidelijk op Amy gemunt. Ze voelt dat Roux meer weet dan dat ze hier en nu zegt. En dit geeft Amy een onprettig gevoel. Roux sluit de avond af met de woorden dat ze Amy die week op de koffie verwacht.

De spanning tussen Amy en Roux is direct voelbaar. Het geduw en getrek begint al meteen en dit zorgt ervoor dat ik interesse heb in hoe het verhaal voortgaat.

Naar mijn mening zijn de hoofdstukken iets te lang en staan ze bol van informatie. Soms zijn de gegevens zo gedetailleerd dat het voor mijn gevoel de spanning laat wegsmelten. Ik kan me wel een goed beeld maken van de geschetste situatie, maar dit kan volgens mij ook met iets minder data.

Je krijgt van de personages ook een beeld voorgeschoteld. Maar omdat je vanuit Amy leest is voor mij haar verhaal het meest compleet. Je krijgt ook informatie over Roux, waardoor je ook door krijgt waarom ze om deze manier leeft, maar voor mijn gevoel is haar personage minder compleet.

Je maakt in dit verhaal tijdsprongen tussen het verleden en het nu. Soms komt dit zo van de hak op de tak naar voren dat ik moest raden over welke tijdzone dit ging. Dit zorgde wel eens voor verwarring, waardoor ik dan de passage nogmaals moest lezen. Hierdoor raakte ik min of meer de vaart van het verhaal kwijt.

Door de tijdsprongen krijg je wel de informatie die je nodig hebt om alle stukjes in elkaar te krijgen waardoor je het verhaal snapt. Maar ik denk dat er door een eventuele aanduiding meer duidelijkheid was. Want dit deel is wel essentieel voor het verhaal.

Er komen thema’s naar voren die dagelijks een rol spelen in je leven. Vriendschap, loyaliteit en liefde. Aangezien Amy als jong meisje mollig is en ze haar verdriet door middel van eten omarmt komt er ook een klein stukje van een eetprobleem aan stuk.