De verdwenen brieven van Esther Durrant – Kayte Nunn

Ik kreeg van The House of Books dit prachtige boek als recensie-exemplaar. Ik wil ze hiervoor bedanken.

Gegevens van dit boek:

Titel: De verdwenen brieven van Esther Durrant
Auteur: Kayte Nunn
Uitgever: The House of Books
Aantal pagina’s paperback: 368
ISBN: 9789044357370

Auteur:

Kayte Nunn groeide op in Engeland en de VS, maar ze woont ondertussen al meer dan 20 jaar in Australië. Ze heeft ervaring als journalist en als boek-, tijschrift- en webredacteur. ‘De vedwenen brieven van Esther Durrant’ werd gedeeltelijk geïnspireerd door de paar fragmenten die ze kende van het verhaal van haar overgrootmoeder, Phoebe, die in het begin van de twintigste eeuw met een postnatale depressie werd opgesloten in een inrichting.

Korte Samenvatting:

1951. In de schaduw van WOII wordt Esther Durrant denkend dat ze samen op vakantie gaan door haar man naar een inrichting voor geestelijk zieken gebracht. Het ziekenhuis voelt aanvankelijk aan als een gevangenis, maar al snel wordt het Esthers toevluchtsoord.
2018. Zeewetenschapper Rachel Parker start een onderzoek op de Scilly-eilanden, voor de kust van Cornwall. Wanneer ze een verzameling verborgen liefdesbrieven ontdekt, besluit Rachel, geboeid door de passie en de tederheid, de ontvanger op te sporen. Dit zet een reeks gebeurtenissen in gang die diep begraven geheimen dreigt te onthullen.

Wat vond ik ervan?:

Allereerst alle lof voor de cover. Die zorgt ervoor dat ik weg droom in het plaatje. Wat een mooie kleuren en wat een imposant gebouw.

In het begin kwam ik wat moeilijk door het verhaal heen. Gelukkig was dit al vrij snel niet meer aan de orde en zat de flow er voor mij goed in.

Je leest vanuit verschillende personages. Maar dit is totaal niet storend. Uiteindelijk komen al deze verhalen tot een geheel en dat zorgt voor een mooi sluitend einde.

Er komen veel verschillende emoties in dit verhaal naar voren. Ik vind vooral de manier waarmee Esther in haar leven bepaalde hindernissen heeft genomen enorm inspirerend. Ze is een hele down to eart dame en dat is goed in dit verhaal naar voren gekomen.

Wat mij vooral opviel tijdens het lezen is het beeldend schrijven van Kayte Nunn. Ik kon me heel goed de omgeving voor ogen visualiseren, waardoor ik naar mijn idee het verhaal nog meer waardeer.