Hij noemde me Elly – Femmetje de Wind

Toen ik de aankondiging van deze roman zag heb ik direct de uitgever gemaild. Dankjewel The House of Books voor het recensie-exemplaar.

Gegevens van het boek:

Titel: Hij noemde me Elly
Auteur: Femmetje de Wind
Uitgever: The House of Books
Aantal pagina´s: 414
ISBN: 9789044367256

Korte samenvatting:

Tegen het steeds grimmiger decor van een bezet Amsterdam wordt de zestienjarige Elly Blocq verliefd op Wim Vleeschhouwer, de voorzitter van de tafeltennisvereniging. Maar op een koude winteravond in 1943 staan twee NSB’ers voor de deur: Elly moet meekomen. Wim is radeloos en besluit vrijwillig met haar mee te gaan.

De twee komen terecht in Kamp Vught. Omdat Wim Duits spreekt, valt hij in de gratie bij de kampcommandant en weet hij niet alleen zichzelf, maar ook Elly op de lijst te krijgen van het Philips-Kommando – een werkplaats waarmee Philips de Duitsers om de tuin wist te leiden en de Joodse gevangenen bescherming bood tegen deportatie. Maar in de zomer van 1944 valt alsnog het doek voor het Philips-Kommando. Elly wordt op transport gezet naar Auschwitz. En terwijl ze in mensonterende omstandigheden vecht voor haar leven, wordt van hogerhand in Berlijn bedongen dat het Philips-Kommando gespaard wordt in de gaskamers. Na Auschwitz volgen nog zes andere kampen.

Hij noemde me Elly is het wonderbaarlijke verhaal van een vrouw die dankzij het Philips-Kommando en de liefde van haar man acht concentratiekampen overleefde.

Wat vond ik ervan?:

Ik had dit boek al op m ijn TBR liggen. Maar na het zien van het interview bij Sophie & Jeroen werd ik alleen maar nieuwsgieriger naar het verhaal van Elly Vleeschhouwer-Blocq.

Als intro lezen we dat Femmetje op bezoek gaat bij Elly. Femmetje wil het verhaal voor Elly op papier zetten. Al is Elly sceptisch, voor haar gevoel is er niet zoveel op papier te zetten en wie zou het nu eigenlijk willen lezen?
Vanaf dan gaan we het leven van Elly binnen. We gaan terug naar de tijd waarin Elly nog bij haar ouders woonde. We maken haar beginnende liefde mee en de start van de oorlog.
In het begin heeft Elly nog alle hoop. En ik moet bekennen dat wanneer ik over haar lees ik de Elly van het televisie interview bijna haar praten. Ik vond het zo´n lieve vrouw, die geen haat kent en heel erg liefdevol is. Ik had al direct het gevoel dat ik moest benoemen dat Femmetje haar goed weet neer te zetten met haar woorden.

We hoeven niet raar op te kijken over de gruwelijkheden die in de kampen gebeurd zijn in die tijd. We weten allemaal wat er gebeurd is. Maar op een lieftallige manier door de ogen van een jonge vrouw krijgen we dit op papier. Soms denk ik dat Elly de dingen door een roze bril heeft gezien. Niet dat ze de realiteit niet onder ogen wilde zien, maar meer dat ze nog zo jong was en van veel geen weet had.

We lezen dat ze onderdeel wordt van het Philips-Kommando. Hierdoor weet ze vele transporten te skippen maar ook wordt ze ‘anders’ behandeld. Ik denk dat mede hierdoor zij nog in leven is. De vriendschap met Janny vond ik heel mooi. Ik las achterin dat Femmetje hierin de werkelijkheid iets verdraait heeft, maar ik wil haar toch bedanken. Want in het verhaal was de vriendschap met Janny een van de twee dingen die ervoor zorgden dat Elly doorzette. De andere reden van het doorzetten van Elly is haar liefde voor Wim. Voor de oorlog leren ze elkaar kennen en moeten ze al snel trouwen. Na de oorlog beloofd de vader van Elly dat ze een goed feest krijgt. De jaren van de oorlog en dat de twee in kampen hebben gezeten doet geen afbreuk aan hun relatie. Je merkt dat voor beide het zien van de ander zorgt voor net dat beetje zonlicht op een dag.

Alleen maar hoeraatjes voor Femmetje de Wind die deze historische roman ondanks het thema en de situaties heel mooi weet neer te zetten. We krijgen te maken met rouw, vriendschap, liefde, ruzie, onderdanigheid en voor jezelf zorgen. Een verhaal dat me niet koud gelaten heeft.