De Eyckenhof – Jackie van Laren

Toen ik de oproep van Boekerij op Instagram voorbij zag komen over dit boek van Jackie heb ik direct gereageerd dat ik het graag wilde lezen. Ik wil de uitgeverij bedanken voor het recensie-exemplaar.

Gegevens van het boek:

Titel: De Eyckenhof
Auteur: Jackie van Laren
Uitgever: Boekerij
Aantal pagina’s: 608
ISBN: 9789049202750

Korte samenvatting:

Op bungalowpark De Eyckenhof lijkt alles tegen te zitten. Na het overlijden van de oude baron is het kasteeltje bij het park in verval geraakt, gaat het inkomen van beheerdersechtpaar Henk en Rosie van Marle zo achteruit dat ze vrezen voor hun pensioen, kan hun zoon Joost het geluk niet vinden in zijn relatie en werk en is hun kleinzoon Aloys in stilte aan het worstelen met de liefde. Maar als architect Per Quinn Rosendahl zich het lot van het kasteeltje aantrekt begint alles te veranderen, zelfs voor de kosmopolitische, ongebonden Per: kan hij nog wel vertrekken?

Ook Charlie Blum komt op De Eyckenhof terecht als ze een zomerhuisje erft van haar oom, een vermaarde kunstschilder. Ze komt erachter dat hij daar een tweede leven leidde, met de grote liefde die de inspiratie was voor zijn beroemdste kunstwerk. Die ontdekking werpt ook een ander licht op Charlies eigen relatie: is haar vriend wel haar droompartner? Als ze echt gelukkig wil worden, zal ze eerlijk moeten zijn tegen zichzelf en tegen anderen.

Charlie vindt, net als Per, Joost en Aloys, op De Eyckenhof iets wat ze niet had verwacht. Een gevoel van thuishoren, van familie en misschien zelfs wel van ware liefde…

Wat vond ik ervan?:

In deze standalone neemt van Laren ons mee naar het bungalowpark De Eyckenhof. Deze bungalow wordt gerund door een ouder echtpaar dat alleen maar alle goeds willen voor de mensen die ze in hun ‘roedel’ opnemen. Henk en Rosie van Marle merken echter wel dat het niet meer is zoals het altijd geweest is en ze beginnen langzaam te vrezen voor hun pensioen. Hun zoon Joost heeft een leven opgebouwd in Amsterdam na het halen van zijn opleiding maar vindt echter geen voldoening uit zijn werk als advocaat en in zijn huidige relatie. Hun kleinzoon Aloys worstelt in stilte met de liefde.

Na het overlijden van de baron wordt er gezocht naar een afstammeling die deze erfernis mag gaan dragen. Een titel en een kasteel. Per Quinn Rosendahl is deze man. In het begin trekt hij hier niet zo aan. Maar wanneer hij dan meer tijd op het bungalowpark en bij familie van Marle doorbrengt gaat hij ook de liefde voelen voor het kasteel.

Charlie Blum wordt van de een op de andere dag eigenaresse van een zomerhuisje op De Eyckenhof. Haar oom is overleden maar dit was de plaats waar hij zich terug trok en vaak hele periodes doorbracht. Echter wist zij hier niets vanaf. Maar vanaf het moment dat ze een voet over de drempel zet voelt ze zich thuis. En ook door Rosie en Henk wordt ze met open armen ontvangen. Charlie komt er na de dood van haar oom achter dat hij een beroemde kunstschilder was en zij vindt veel schilderijen die nog nooit door iemand gezien zijn. Charlie zit ook in een relatie, zij is samen met wannabe-ster Sander. Vanaf het begin heb ik me groen en geel geïrriteerd aan dit personage, maar het zorgt er wel voor dat Charlie uiteindelijk voor zichzelf durft op te komen en stappen durft te zetten.

Echter zijn mij wel wat foutjes opgevallen die niet gehoeven hadden, deze heb ik dan ook doorgegeven aan de uitgeverij.

In deze roman vinden Charlie, Per, Joost en Aloys iets wat ze niet verwacht hadden. Ieder krijgt zijn eigen ‘cadeautje’ en dat maakt dat ik van begin tot eind genoten heb van deze dikke pil. De schrijfstijl van van Laren is voor mij niet onbekend en dat maakte dat ik met een rotgang voor dit boek ging.

Van Laren weet heel goed emoties te benoemen van haar personages.

Dat heeft hij nog nooit zo gehad bij een ander mens; hij weet niet wat hij ervan moet denken en het verontrust hem en vervult hem met vreugde in gelijke mate.

De zinnen die ze haar personages laat uitspreken weten mij vaak tot nadenken te zetten.

‘Alle woorden zijn raar, als je er te lang over nadenkt,’ zegt hij. ‘Ik zal het je nog sterker vertellen: alles is raar als je er te lang over nadenkt. Je moet er ook niet te kort over nadenken, want dan ben je roekeloos bezig. De kunst is om ergens precies lang genoeg over na te denken.’

Het bevat humor, vriendschappen en liefde. Ook wel een beetje strijd en dat maakt dat de eenheid van de roedel nog dichter wordt. En Rosie, als vrouw die bovenaan staat, zij doorziet alles en iedereen. Zij liet mij een beetje denken aan mijn eigen oma. En dat maakt dat ik dit personage omarmt heb.