Het bloed van de zwaan – Hugo Luijten

Ik kreeg een berichtje van Hugo Luijten of ik zijn boek wilde lezen nadat ik zo enthousiast was over zijn Undercover-boeken. Ik wil Hugo bedanken voor het recensie-exemplaar.

Gegevens van dit boek:

Titel: Het bloed van de zwaan
Auteur: Hugo Luijten
Uitgever: Pelkcmans
Aantal pagina´s: 405
ISBN: 9789464014594

Korte samenvatting:

Februari 1929. Düsseldorf wordt opgeschrikt door een reeks moorden, op zowel mannen, vrouwen als kinderen. De slachtpartijen zijn even afgrijselijk als raadselachtig, want waar is het bloed van de slachtoffers naartoe? Rechercheurs Richard Meisters en Kaspar ‘Piszko’ Piaszkowski krijgen de taak om de moordenaar op te sporen. Verdachten en getuigen komen en gaan, maar de sadistische beul houdt niet op. Pers en publiek worden ondertussen hysterisch en eisen het uiterste van de tot het uiterste getergde rechercheurs. Het wordt een race tegen de klok om de rust in Düsseldorf te laten terugkeren.

Wat vond ik ervan?:

Direct aan het begin van het verhaal worden we geconfronteerd met een moord. Dit blijkt de eerste in een reeks te zijn. Mannen, vrouwen en kinderen niks is deze dader vreemd. Hij maakt er de gruwelijkste slachtpartijen van maar het raadsel blijft waar blijft het bloed van zijn slachtoffers? Twee rechercheurs krijgen de taak om deze brute moordenaar op te sporen. Van de een na de andere verdachten gaan deze twee maar het echte monster blijft buiten hun bereik.

Ik merk door de speurtocht van de rechercheurs dat ik vele kanten op ga in het verhaal. Ik hou ervan om lekker vanuit mijn stoel mee te zoeken naar de dader, maar in dit verhaal had ik totaal geen houvast. Ik merkte dat ik wat moeilijk door het begin van het verhaal heen kwam. Ik moest enorm wennen aan de communicatie tussen de rechercheurs. Deze passages vond ik ook minder makkelijk om te lezen. De passages waar de dader aan het werk is boeiden me meer en daar vloog ik doorheen. Ik merkte wel gaandeweg het verhaal dat we steeds meer te zien kregen van de rechercheurs, dat ze min of meer een echt persoon zijn en dat maakte het voor mij prettiger.

De hoofdstukken zijn kort, waardoor er een soort van flow in komt. Want in de ene passage wordt er afgeslacht en in de opvolgende passage worden de rechercheurs ingelicht over de gedane daad en storten zij zich er weer in, terwijl de dader alweer lijntjes uitzet voor de volgende daad. Doordat het verhaal ons door verschillende perspectieven wordt verteld krijg je een duidelijk beeld. Waar ik van stond te kijken is dat we zelfs emotie proeven in de passages van de dader.

Ik blij na dit verhaal op een tweestrijd hangen. Ik vond niet alles fijn lezen en vond sommige conversaties echt niet prettig, maar de dader is toch wel een uniek persoon en dat maakt dat er een bepaalde spanning in hangt.