Dames op de Herengracht – Margareth Hillebrandt
Ik kreeg een persbericht over een roman die uitgegeven zou gaan worden bij Uitgeverij LetterRijn.
Nadat ik het persbericht gelezen had ben ik meteen gaan mailen om aan te geven dat ik graag Dames op de Herengracht van Margareth Hillebrandt wilde lezen. Ik kreeg groen licht van LetterRijn en wil ze daarvoor bedanken.
Gegevens van dit boek:
Titel: Dames op de Herengracht
Auteur: Margareth Hillebrandt
Uitgever: LetterRijn
Aantal pagina’s paperback: 194
ISBN: 9789491875908
Auteur:
Margareth Hillebrandt groeide op in Leiden. Haar inspiratie voor de roman Dames op de Herengracht verkreeg ze door haar jarenlange ervaring in de ouderenzorg, waar ze werkte als projectmedewerker voor een aantal grote innovatieve projecten. Van Margareth verschenen eerder onder andere de thriller Jeugzonde en de roman Obesessie.
Korte Samenvatting:
Het is eind jaren zeventig als drie jonge vrouwen – Dorine, Julia en Lily – elkaar ontmoeten tijdens een schildercursus in Griekenland. Daar ontwikkelt zich een hechte vriendschap. Veertig jaar later besluiten ze met elkaar te gaan samenwonen in een monumentaal pand op de Herengracht in Leiden. Ze doen elkaar een belofte: We gaan hier verticaal in en er pas horizontaal weer uit. Dolf, een flamboyante zeventiger, hospiteert als nieuwe bewoner. Vanaf dat moment is het gedaan met de rust. De geschiedenis lijkt zich te herhalen, met al haar pijnlijke details.
Als bij Julia de ziekte dementie wordt geconstateerd maakt dat de situatie voor Dorine, die een constante innerlijke strijd voert tussen vriendschap en eigenbelang, niet makkelijker.
Dames op de Herengracht is een roman die gaat over vriendschap, loyaliteit, en schuldgevoel.
Cover:
De cover laat een gracht zien. In de zomerse sferen. Er staat ook een boom, mooi groen van kleur. Dit is een zijaanzicht van een gezicht. De cover zorgt ervoor dat ik het boek interessant vind.
Het verhaal:
Drie volslagen vreemden van elkaar komen elkaar tegen tijdens een schildercursus in Griekenland. De dames hebben meteen een klik en het mond uit naar een ware vriendschap. Veertig jaar later besluiten de dames te gaan samen wonen. Dorine koop in monumentaal pand op de Herengracht en de andere dames betalen huur aan Dorine. Er worden veel aanpassingen huis gedaan. Want het motto van de dames is: verticaal het huis in, horizontaal het huis uit.
Er blijft een ruimte over. Deze ruimte gaan ze verhuren. Na verschillende mensen te hebben gesproken komt Dolf. En ook de chemie tussen hem en de dames is er meteen. Hij komt bij de vriendinnen wonen. Wanneer Julia dementie blijkt te hebben word het samen wonen allemaal wat gecompliceerder? Is het wel goed hun motto? Of moeten ze hier toch vanaf gaan wijken?
Wat vond ik ervan?:
Het verhaal word in twee delen verteld. Het eerste deel van het boek word verteld vanuit Dorine. Hoe hun eerste kennismaking is en hoe ze gaan starten aan hun nieuwe avontuur, samenwonen op de Herengracht. De dames hebben een hechte vriendschap, dat spat van de bladzijdes af. Maar ook hier zijn er weer kleine addertjes onder het gras wat het boek ondanks dat het een roman is ook wel spannend maakt. Je wilt verder lezen.
Het tweede deel van het verhaal word vanuit Dolf geschreven. De huurder die bij de dames op de Herengracht de vierde ruimte bewoond. Hij past goed bij de dames. Ook hij heeft een heel eigen verhaal, waardoor je hem ook beter gaat begrijpen wanneer dit allemaal wat meer uitgelicht word tijdens het verhaal.
Het verhaal heeft een aangename snelheid erin zitten. Zoals eerder benoemd komt er ook iets van spanning omhoog waardoor je verder wilt lezen. De hoofdstukken zijn niet te lang.
Het verhaal bevat vriendschap, liefde, verdriet en ook wel de mankementen die er bij het ouder woorden bij horen. Deze zijn ook erg goed uitgewerkt. En hieraan merk je dat Margareth uit deze sector komt. Ze kan iets meer in detail vertellen en dat maakt het boek aangenaam en realistisch.
Leesfragment:
Ben je na het lezen van mijn recensie nieuwsgierig geworden naar dit boek?
Lees dan zeker het inkijk exemplaar op bol.com
Eén reactie
Shirley Pellikaan - De Oude Blz.
Ik las m als anoniem manuscript, moest er wel aan wennen. Het is niet het genre wat ik zou oppakken in de winkel. Maar het zat goed in elkaar. En ik denk dat zeker mensen uit de zorgsector of mensen die te maken hebben met dementie in hun omgeving dit boek heel aansprekend vinden.